Author: ସହ-ସମ୍ପାଦକ

ମାନସ ରଞ୍ଜନ ନାୟକ ଜୀବନ ଜୀବିକାର ପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱିତାରେ, ଭିଟାମାଟି ଦୁଃସ୍ଵପ୍ନଚେତନାର ଚୌହଦୀରେ କ୍ଷୀଣ ଶୁଭେ, ହରେ ରାମ ହରେ କୃଷ୍ଣ ।ହଜିଛି ଆତ୍ମୀୟତା, ବିବିଧତା ସତ୍ତ୍ୱେ ଭାଷାର ପ୍ରଗଳ୍ଭତାପ୍ଲାଷ୍ଟିକ୍ ଟଙ୍କା ବଜାରରେ, ମହଙ୍ଗା ମିଳେ

ସ୍ନେହାଶିଷ ତ୍ରିପାଠୀ ମୁଁ କେଉଁ ଏକ ଦୁର୍ଗମ ଇଲାକାର ମଫସଲି ଝିଅଟିଏ…ନାଆଁ ମୋର ସୁନୟନା…। ଛାତିରେ ଦୁଃଖର ପାହାଡ଼କୁ ଚାପି ରଖି ବିହସିପାରେ ମନଖୋଲା ହସ…ପର ଦୁଃଖ ଦେଖିହୋଇପାରେ ମୁଁ ସମଦୁଃଖୀ…। ଆପଣାର ହୋଇପାରେତୁଣ୍ଡ

ଚିଦାନନ୍ଦ ଦେହୁରୀ ଯେତେ ବି ଚାହିଁଲେ ଏ ହୃଦୟ କୋହଲୁଚେଇବା ପାଇଁ ତାହାରି ଆଗେ,କୋହକୁ ଦୂରେଇ ହସେଇବା ପାଇଁପ୍ରେମରେ ପ୍ରେମରେ ମୋ ପ୍ରିୟା ରାଗେ । ପ୍ରେମ ସିନା ଅଟେ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷରସିନ୍ଦୁକରେ କିବା

ଉଷା ଶତପଥି ପିଲାଦିନ କଥା ମନେପଡେ..ବଣଭୋଜି କରିବାକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଅନୁମତିବାପାଙ୍କ ସେ ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ ଠାଣି,ମା’ର କାକୁତିମିନତିସବୁ ବୃଥା ହୁଏମିଳେନା ‘ହଁ’ ଟିଏ .. ମନେଥିବ … ଆଦ୍ୟ ଯୌବନରେପ୍ରେୟସୀଟି ପାଇଁ ସାଇତି ଥିବାସ୍ନିଗ୍ଧ

କୃଷ୍ଣ ମହାରଣା ବାଡ଼ି ଅଗଣାରେ ଶୁଖୁଥିବାଭାଉଜର ପଣତ କାନିରେଅଇଁଠା ମୁହଁକୁ ପୋଛୁ ପୋଛୁମୋ ଶାଢ଼ୀ ଅସନା ହେଇଯିବ କହିପୁଅକୁ କାଖରେ ଯାକିଦୌଡ଼ ଆସୁଥିବେ ଭାଉଜକିଛି ଏମିତି ଥାଏ ମୋ ଗାଁ । ଦି’ ହାତରେ