Author: ସହ-ସମ୍ପାଦକ

ସଂଘମିତ୍ରା ସାମନ୍ତରାୟ ଗୋଟେ ଧାଡ଼ି ଲେଖାକୁଲିଭେଇଦେଲି,କାହିଁକି ଲିଭେଇଲିର କାରଣରେଉତ୍ତର ଥିଲା : ମୋ ଅନ୍ୟମନସ୍କତା ସେ ଅନ୍ୟମନସ୍କତା ହେଉବା ହେଉ ମୋ ଭାବପ୍ରବଣତାଯା’ର ବାଚାଳପଣରେ ଲିଭିଗଲେ ସେମାନେହଜିଗଲାସେମାନଙ୍କ ସହିତ କେତେଗୁଡି଼ଏ ମହକିତ ଅକ୍ଷରହଜିଗଲେ ବିସମୟର

ଲତିକା ମହାପାତ୍ର ମୋ ଠିକକୁ କେହି ଠିକ ନକୁହତଥାପି ମୁଁ ଠିକ କହିବିବିବେକର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ ମୋତେ ପ୍ରଭାବିତ କରି ପାରିବନିତୁମ ଛଳନା,ଆଡ଼ମ୍ବର,ପଦବୀ ..ବିବେକର ଦ୍ୱାହି ଦେଇମୁଁ ଠିକ କହିବି । ମୁଁ ନିଃସଙ୍ଗ

ଭବାନୀ ଶଙ୍କର ନାଥ ଲୁହ ଦେଇଗଲା ଲୌହଦାନବଚାରିଆଡ଼େ ଖାଲି ମଣିଷ ଶବ, କରମଣ୍ଡଳରେ କରାଳ ରାତ୍ରୀମରି ହଜିଗଲେ କେତେ ଯେ ଯାତ୍ରୀ, ପତ୍ନୀ ଆଗେ ପତୀ ଦେହ ଛାଡ଼ିଲାବାପମା’ ଛେଉଣ୍ଡ ପିଲା ହୋଇଲା, ଭାଙ୍ଗିଗଲା

ଜିନାତମାମ୍ ଦର୍ଜୀ କିଏ କହିଥିଲା, ହାଣିଦେବି ହିନ୍ଦୁଙ୍କୁକିଏ କହିଥିଲା, ଦେଖିଲେ ଗୋଟିଗୋଟି ମାରିଦେବି ମୁସଲିମଙ୍କୁକିଏ କହିଥିଲା, ର’ ବୁଝିବି ଏ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିଆନମାନଙ୍କ କଥାକିଏ କହିଥିଲା, ବୁଦ୍ଧମାନଙ୍କୁ ତଡ଼ିଦେବି ଦେଶ ବାହାରକୁକିଏ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖି

ଭାସ୍ଵତୀ ବାସୁ ବହୁତ ଦିନ ହେଇଗଲାମୁଁ ପ୍ରେମ କରିନିବହୁତ ଦିନ … ଦିଇଟା ବଣି ନିଇତି ଆସି ବସନ୍ତିଝରକା ସେପଟେପୁରା ସକାଳ କିଚି ମିଚି ଝଗଡ଼ା, ପେନ୍ଥାଏ ଟଗର ଆପେ ଫୁଟି ଝରିପଡ଼େବାରଣ୍ଡାର ଏକେଲା

ସ୍ନେହାଶିଷ ମହାନ୍ତି ମୁଁ ଏବେ ଏବେ ଭିଜିଛି ବର୍ଷାରେଆକାଶରେ ଆଉ ମେଘ ନାହିଁଯାହାଥିଲା ସବୁ ଶେଷ ହେଲାଆଉ ଏଠି ପ୍ରେମ ଫ୍ରେମ ନାହିଁ … । ତୁମେ ଚାଲ ଫେରିଚାଲଯେଉଁଠାରୁ ଆସିଥିଲ ଦିନେତୁଚ୍ଛାଟାରେ ଖୋଜୁଛ