Category: ଗଳ୍ପ

ଶିବାନୀ ଦାସ “ଆଲୋ ମାଇକିନା ଝିଅଟା ହେଇଚୁ, ଏଡ଼େ ସକାଳ ଯାଏ କଣ ଗଣ୍ଡିଟା ଭଳିଆ ପଡ଼ିଚୁ ବା !! ତେଣେ ରୀତା, ମୀନା ଗାଧେଇ ପାଧେଇ ନୂଆ ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ପିନ୍ଧିଲେଣି ।

ଏଲି ମହାନ୍ତି ଏଥର ତାକୁ ଯେମିତି ହେଲେ ବି ପୋଷାକଟିଏ ବାଛି ନେବାକୁ ହେବ । ଏତିକି ଭାବି ସେ ହଲରେ ପଶିଲା ଯଦିଓ ଆଗରୁ ବି ସେ ଏଠିକି ଆସି କେତେଥର ଫେରିଛି

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର କେହିଜଣେ କହିଲା ରାସ୍ତା ସରି ଆସିଲାଣି, ପ୍ରସ୍ଥାନ ପାଇଁ ଏବେ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରିଦିଅ । ହଁ ସତ କଥା, ପଥ ସରେ, ଅଲଗା ଅଲଗା ସମୟରେ ଷ୍ଟେସନ ଆସିଯାଏ, ଯାତ୍ରୀର

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ସମୟ ରାତି ଏଗାରଟାରୁ କିଛି ଅଧିକା ହେବ । ଅଧା ସହର ଶୋଇ ପଡ଼ିଲାଣି ସେତେବେଳକୁ । କିନ୍ତୁ ରାନୁ ତାର ପଢା ଟେବୁଲ ପାଖରେ ବସି ମାଟ୍ରିକ୍ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ରମାକାନ୍ତk ବାବୁ ଏମିତି ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଥରେ ପଛକୁ ଫେର ଚାହିଁଲେ, ପଛର ଦୃଶ୍ୟ କିଛି ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶୁନି । ପଛରେ ସବୁ କିଛି ଯେପରି, ଧୂଆଁଳିଆ କୁହୁଡ଼ି ଭିତରେ ନିଜର

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ନାଉରୀଆ କହିଲା, ଗଣ୍ଠୁଲିଟା ଏଇଠି ରଖ, ସେ ପାରିକୁ ଏସବୁ ନେବାର ଅନୁମତି ନାହିଁ । ଏସବୁର ଆବଶ୍ୟକତା ବି ସେଠି ପଡ଼ିବନି । ତୁମର ଏ ଗଣ୍ଠୁଲିଟି ତୁମକୁ ଏପଟେ

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ଅଫିସ୍ ସାମ୍ନା ଚା’ ଦୋକାନରୁ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ନଜର ପଡିଲା ଘନଶ୍ୟାମ ବାବୁଙ୍କ ଉପରେ, ସେ ତାଙ୍କର ମୋଟର ସାଇକେଲଟାକୁ ପେଲିପେଲି ନେଉଥାନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଏପରି ଦୟନୀୟ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି

ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ ସହକର୍ମୀ ଅରୁଣ ଘରେ, ହାଠାତ୍ ପହଁଚି ତାକୁ ସରପ୍ରାଇଜ ଦେବାକୁ ଭାବିଲା ହିମାଂଶୁ । ସପିଙ୍ଗ ମଲ’ର ପାଖ ଗଳିରେ ଥିଲା ଅରୁଣର ଘର । ଅନେକଥର ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଲାଣି ।

ଦଶହରା ଗଲାଣି ତଥାପି ଦେଖୁନ, ଗୁଳୁଗୁଳି କି ଗରମ କମିବାର ନାଁ ନେଉନି । ବାଥରୁମରୁ ଧୁଆଧୋଇ ହୋଇ ଆସି, ଗୋଡ଼ ପୋଛୁପୋଛୁ ବେଡ୍ ଉପରେ ବସିଲା ରମ୍ୟା । ଓଃ ! ଏ.ସି.

ଦାଢି କାଟୁକାଟୁ ବେସିନ ପାଖରେ ଥାଇ ବାପା ବଡ଼ ପାଟିଟାଏ କରି ବୋଉକୁ ଡାକ ପକେଇଲେ, ‘ହଇଓ ମୋ ଫିଟିକିରିଟା କୋଉଠି ରହିଲା, ବ୍ଲେଡ ଲାଗି ଗଲା ମ, ଗାଲରେ ।’ ମାଆ ବି