ବିଜୟ କୁମାର ଜେନା “ପୁରୁଷ ପିଲାଟି କେବଳ ‘ପୁଅଟିଏ ହେଇ’ ଜନ୍ମ ହୋଇଛି ବୋଲି ସେ ନିହାତି ଖୁସି ହେବା କଥା…” ଏୟା ତାକୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ବା ପରୋକ୍ଷରେ କୁହାଯାଇଥାଏ ଓ ସେ ଏତିକି
Category: ଗଳ୍ପ

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ଅପ୍ରେଲ ମାସର ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାବେଳ, ନାତିନାତୁଣୀମାନଙ୍କର ସ୍କୁଲ କଲେଜ ସବୁ ଛୁଟି । ଲଞ୍ଚ ପରେ ପରେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ରୁମରେ ମୋବାଇଲ ଉପରେ ଆଖି ଗଡ଼େଇ ବସି ଥାଆନ୍ତି

ଶ୍ଵେତପଦ୍ମା ପାଢୀ ଚୈତ୍ର ମାସ ସରି ବୈଶାଖ ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି । ଉତ୍ତପ୍ତ ଝାଞ୍ଜି ପବନକୁ ଧୁଧୁ ଖରା, ଦେହରୁ ପାଣି ଶୋଷି ନେବାକୁ ଉଦ୍ୟତ । ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିଶବ୍ଦ ଘରଟା ଭିତରେ ମୁଁ

ଲଲାଟେନ୍ଦୁ କବି ( ୧ ) ଅନ୍ୟ ସଂପ୍ରଦାୟର କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ବିନାଶ କରି ଫଳତଃ ସ୍ଵଧର୍ମକୁ ପୁନରୁଦ୍ଧାର କରିବାର ଆନନ୍ଦଟା ଉଭେଇ ଗଲା । ପଣ୍ଡିତେ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ନିଜର

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ଅନେକ ସମୟ ହେବ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବୁଡ଼ି ସାରିଥିଲା, ତଥାପି ଭଲ ଭାବରେ ଅନ୍ଧାର ହୋଇ ନଥିଲା । ଅନ୍ଧାର କେମିତି ହୋଇ ଥାଆନ୍ତା ଯେ ? ସେଫାଳୀ ପରା ମୋ ସାଥିରେ