ଦେବଯାନୀ ରାୟ ଜୀବନରେ ଛଳନା ଓ ଦ୍ୱନ୍ଦରପାହାଡ଼ ଡ଼େଇଁନଇଁ ପଡ଼ିଥିବା ପିଠିରେପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ବୋଝକୁ ବୋହିଝାପ୍ସା ଦିଶୁଥିବା ଭୂଗୋଳରସୀମା ରେଖା ଡ଼େଇଁକେହି କେବେ ଗଢି ପାରନ୍ତିନିସ୍ୱପ୍ନର ଶଙ୍ଖ ମଲ୍ ମଲ୍ ପଥରରେକୋଟି କମ କରା ଇପ୍ସିତ
Category: କବିତା
ଦେବଯାନୀ ରାୟ ଅହିଂସାରୁ ହିଂସାକୁ ବାଦ ଦେଇକେତେ ବା ବଞ୍ଚିଛିଧର୍ମ ଧର୍ଯ୍ୟଅହିଂସା କ’ଣ ସାଉଁଟି ପାରିଛିମୁଗ୍ଧ ମୋହନ ହସର ସୂର୍ଯ୍ୟ?ଏମିତି ବି ମଦ ଆଉ ମୋହନୀ ଶକ୍ତିରେବଶୀଭୂତ ଜୀବନ କାହାଣୀଅପହୃତା, କଳୁଷିତା, ଧର୍ଷିତା କି
ଦେବଯାନୀ ରାୟ ସେ ପୃଥିବୀର ସମସ୍ତ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ମୁକୁଟ କରି ପିନ୍ଧିନିଏସ୍ମୃତି ସବୁକୁ ଜୀବନ୍ତ ରୂପ ଦିଏପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ସକାଳର ମହ ମହ ବାସ୍ନାରେନିଜକୁ ଫୁଟାଉଥାଏ ସାରାଟା ବଗିଚାରେ । । ସଜ ମଲ୍ଲିର ବାସ୍ନା
ଦେବଯାନୀ ରାୟ କେଉଁ ଏକ ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ବାସ୍ନାରେ ଚହଲିଗଲା କିଛି କ୍ଷଣହଁ….., ଆଜି ସନ୍ଧି କ୍ଷଣରେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଗୋଟା ପଣେମାତ୍ କରିନେବାର ବେଳଗୋଟେ ପ୍ରସସ୍ଥ ମଇଦାନରେଛାତି ପାଲଟି ଯାଏ ନଗ୍ନତାର ଚିହ୍ନଯେଉଁଠି ସର୍ବଦା
ରାମକୃଷ୍ଣ ବାରିକ କେବେକେବେ ପ୍ରେମିକାମାନେସାଜନ୍ତି ସରକାର, ପାଲଟନ୍ତି ପ୍ରଶାସନକରୋନା କଟକଣାଠୁ ବି କଡ଼ାକଡ଼ି କରନ୍ତି ନିୟମରାତିଅଧିଆ ଲଭରେ ଲଗାନ୍ତି ଲକଡ଼ାଉନ୍ସମ୍ପର୍କ କରନ୍ତି ସଟଡ଼ାଉନ୍ଏଠି ପାଟି ଖୋଲିଲେ ପ୍ରଳୟଶବ୍ଦଟିଏ ଉଚ୍ଚାରଣ କଲେସମ୍ପର୍କ ଭାଙ୍ଗିଯିବାର ଭୟତମ ପାଇଁ
ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ପ୍ରପଞ୍ଚର ସବୁଠୁ ବଡ଼ ଧନୀ ହେବାକୁଯାବତ ପେଞ୍ଚ କରୁ ଆମେସବୁଠୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଦେଖାଇ ହେବାକୁ ବିଏଣେ ଆମ ଇଚ୍ଛା ! ଭଳିକି ଭଳି ଖାଦ୍ୟ ଆମର !ଯେତେ ଖାଇଲେ ବିଆଉଟୁପାଉଟୁ ହେଉଥାଉନାହିଁ
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦାସ ଅଚାନକ ଆଜି ଦେଖା ହୋଇଗଲେସ୍ୱପ୍ନରେ ଆସି ଗାନ୍ଧୀ,ପଚାରିଲି, ‘ବାପୁ, କୁଆଡ଼େ ଯାଉଛଉଟୁଳି ପୁଟୁଳି ବାନ୍ଧି ? ଜନମ ଦିନ ତ ଆଗକୁ ଆସୁଛିଏବେଠୁଁ କାହିଁକି ସଜ,ଲୁହପୋଛି ବାପୁ କହିଲେ,’ବାବୁରେଜୀବନଟା ଏଠି ବୋଝ
ଅନୁପ କୁମାର ମିଶ୍ର ଜହ୍ନରାତି କ’ଣ ଖାଲି ଦେହତାତି ନା ଆଉକିଛିଜହ୍ନରାତି କ’ଣ ଖାଲି ଦରଲିଭା ସ୍ମୃତି ନା ମୂକସାକ୍ଷୀ ମୁଁ ଦରାଣ୍ଡି ଦରାଣ୍ଡି ଜହ୍ନରାତିପଛ ଆଖିମାନଙ୍କୁ ଟାଳିଦେଇ, ତୁମ କୁଡ଼ିଆରେଓଜାଡ଼ି ଅଣାୟତ ଅନ୍ତର୍ଦାହ
ସୌଦାମିନୀ ସାହୁ ଅଭିମାନ ନାହିଁ ଅଭିଯୋଗ ନାହିଁତୁମେ ପରା ମୋର ଆପଣାରଅଧିକାର ପାଇଁ ଆସିବିନି କେବେତୁମେ ତ ରହିଛ ସାଥେ ମୋର ।୧। ଅସ୍ଵୀକାର ନାହିଁ ଆସିବାର ପରେତୁମରି ବାଟକୁ ଚାହିଁଥିବିଅଝଟିଆ ତୁମେ ଅଭିସାର