ସଞ୍ଜୟ କୁମାର ଜୟସିଂହ ସ୍ଵାର୍ଥ ପାଇଁ ଗଢା ନିବିଡ଼ ସମ୍ପର୍କଯେତେ ମିଛ ଅଭିନୟ,ସ୍ଵାର୍ଥ ସରିଗଲେ ଆପଣା ଯେ ପରଭୁଲିଯାଏ ପରିଚୟ । ମଣିଷ ହୋଇକି ମଣିଷ ଚିହ୍ନିବାସହଜ ନୁହଁଇ ଏତେ,ମଣିଷ ଭିତରେ ମଣିଷ ଅଛନ୍ତିଦାନବ
Author: ସହ-ସମ୍ପାଦକ
ଅଙ୍କିତ କୁମାର ଧଳ ବୈଶାଖର ଉତ୍ତପ୍ତ ମଧ୍ୟାହ୍ନ । ଆକାଶରୁ ଅଗ୍ନି ବର୍ଷା ହେଉଥିଲା । ଆକାଂକ୍ଷିତ, ସ୍ୱପ୍ନାବିଳାସୀ, ନାଁକରା ଆ.ଇ.ଏସ. ଅଫିସର ଥାନାରୁ କୋର୍ଟ ଆଉ କୋର୍ଟରୁ ଥାନା ଧାଁଧୌଡ଼ କରି ପାଦର
ବିଜୟଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦାଶ ମାୟା ମୋ ପଛରେ, ଆଉ ମୁଁ ନିର୍ବାଣ ପଛରେ ଧାଇଁ ଥାଉ ! ଏମିତି ଅନେକ ବାଟ ଧାଇଁଲା ପରେ ମୁଁ ଯେବେ କ୍ଳାନ୍ତ ଅନୁଭବ କଲି ଠିକ୍ ସେତିକିବେଳେ ଦେଖିବାକୁ
ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ହେ ନେତାଜୀ !ସ୍ୱପ୍ନ ତୁମ ସତତ ସତେଜଅନ୍ତହୀନ ତୁମରି ସଂଗ୍ରାମମୃତ୍ୟୁଂଜୟୀ ତୁମେକାଳ ଆଉ ମହାକାଳ ପାଇଁ ! ହେ ନେତାଜୀ !ତୁମେ ସଦା ଆୟୁଷ୍ମାନସତ୍ୟ ଥିଲା ତୁମ ଶସ୍ତ୍ରସାହସ ହିଁ ଥିଲା
ଓମକାର ମିଶ୍ର ଗୋଟିଏ ଜଙ୍ଗଲରେ ଗୋଟିଏ ହାତୀ ଥିଲା । ସେ ବହୁତ ଦୁଷ୍ଟମୀ କରୁଥିଲା । ଜଙ୍ଗଲର ଅନ୍ୟ ପଶୁପକ୍ଷୀମାନଙ୍କୁ ହଇରାଣ କରେ । ଅନ୍ୟମାନେ ଦିନେ ତେଣୁ ଏନେଇ ରାଜାଙ୍କ ପାଖରେ
ଚିନ୍ମୟୀ ବାରିକ କେଉଁ ଜିନିଷ ମୋର ଥିଲା ଯେ ଆଜି ମୋ ହାତରୁ କିଛି ଚାଲିଯାଉଛି ବୋଲି ଦୁଃଖ କରିବି ? ନିଜର ଯାହା ବୋଲି ମଣିଷ ଭାବେ ସେଇଟା ହିଁ ତା’ହାତରୁ ଖସିଯାଏ