ସୁଚରିତା ପାତ୍ର ତା’ର ଷ୍ଟେସନ… ସେ ସବୁବେଳେ କୁହେଷ୍ଟେସନ ଥରିଗଲେପାଣି ପରି ସେ ବି ଚହଲିଯାଏ …କେଜାଣି ତା’ର କ’ଣ ଏତେ ଆନ୍ତରିକତା ଏଇ ବାଣୀବିହାର ଷ୍ଟେସନ ସହରେଳ ଟ୍ରାକ୍ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି
Author: ସହ-ସମ୍ପାଦକ
ଏନ୍. ନିଳମାଧବ ପାତ୍ର ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ କଥାକୁନିରବରେ ଶୁଣୁଥିଲି,ତା’ର ଅର୍ଥ ନୁହେଁମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସମର୍ଥନ କରୁଥିଲି । ଅସହାୟ ଏ ପରିବେଶରେ,ଅସମାପ୍ତ ଏ ଆଲୋଚନା,ଅଯୌକ୍ତିକ ଏ ଉପସ୍ଥାପନା…। ସବୁ ପୃଷ୍ଠା ଖୋଲି ଦେଉଥିଲାସେ ତରଙ୍ଗିତ
ଶିବାଶିଷ ପାଢୀ ସକାଳୁସକାଳୁ ସଜସଜ ଗୋଲାପରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଯାଉଥିଲା ସ୍କ୍ରିନ । ପ୍ରତି ପାଞ୍ଚ ମିନିଟରେ ଆସୁଥିଲା ନୂଆନୂଆ ମେସେଜ । ବଦଳିଯାଉଥିଲା ଗୋଲାପର ରଙ୍ଗ ! ତା ସହ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଯାଉଥିଲା ମନକୁ
ଡ. ଶୈଳଜା ମିଶ୍ର ମୋ ଘର ଆଗରେ ଏକ ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ ସବୁଜ ପଡ଼ିଆ ଅଛି l ନାଲି, ନେଳି, ବାଇଗଣୀ ରଙ୍ଗର ଟିକିଟିକି ଫୁଲଗୁଡ଼ିକ ନାକଫୁଲ ପରି ଦିଶୁଥାଏ l ରଙ୍ଗୀନ ଚଢେଇମାନଙ୍କର କିଚିରିମିଚିରି
ବଳରାମ ପୂଜାରୀ ଦୂରରୁ ଦିଶୁଥିଲା, ଜଙ୍ଗଲ ମଝିରେମୋ ମାଟିଲେସା ସ୍ୱର୍ଗମୋ ମାଆର, ଜଙ୍ଗଲ ଫେରନ୍ତାବୋଝେ କାଠଭାରରୁଓହ୍ଲାଉଥିଲେ ଝାଳବୁହା ପାର୍ଶ୍ୱଦେବତା ମାନେ,ଜଳ, ଜମି, ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଜୀବିକାର ସଂଜ୍ଞା ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରୁଥିଲେଆବାହନ ହୋଇଥିବା, ଶୁଖିଲାଶୁଖିଲା ଦାରୁବ୍ରହ୍ମଖେଡ଼ଜନା,
ଜ୍ଞାନ ରଞ୍ଜନ ସ୍ଵାଇଁ ସବୁକିଛି ଠିକଠାକ ଅଛି ତୁମ ହାତଗଢା ବିଶ୍ୱର ସହର,ଠିକଣା ଜାଗାରେ ଗ୍ରହ, ଚନ୍ଦ୍ର, ନକ୍ଷେତ୍ର ଓ ତାରାଆକାଶ ତଳେ ଅତଳତଳ ସମୁଦ୍ର, ସମୁଦ୍ର ସେପାଖ ଶୂନ୍ୟଘରପାହାଡ଼, ପର୍ବତ, ଗଛ ଓ