ନୀଳିମା ନିବେଦିତା ରାତି ହେଲେ ଆକାଶରେ ତାରା ଫୁଟେଆଉ ମୋ ଦେହରେ, ପରାସର ପରଶ । ରାତି ହେଲେ ମୁଦା ଆଖିରେ କିଏ ଦେଖୁଥାଏ ସପନମୋ ଓଠରେ କିନ୍ତୁ, ରଚରଚ ହେଇ ପାଚୁଥାଏଶବ୍ଦଙ୍କ କ୍ଲେଶ,ବିରତି
ଡ. ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରକାଶ ମହାପାତ୍ର ସ୍କୁଲରେ ପଢ଼ୁଥାଏ, ସେ ସମୟ ‘ସଚିତ୍ର ବିଜୟା’ର ସମୟ । ଘରକୁ ସଚିତ୍ର ବିଜୟା ଆସିଲେ, ତାର ରଙ୍ଗ ଓ ଲେଖା ସବୁଦିନେ ଜାବୁଡି ଧରୁଥିଲା । ସେହି
ଡ. ମୃଣାଳ ଚାଟାର୍ଜୀ ବିଜ୍ଞାନ କଥାସାହିତ୍ୟ ଭିତରେ ଦୁଇପ୍ରକାର ଲେଖାକୁ ଆମେ ନେଇପାରିବା । ବିଜ୍ଞାନ-ଭିତ୍ତିକ ଗଳ୍ପ ବା ବିଜ୍ଞାନକଳ୍ପକଥା (ସାଇନ୍ସ ଫିକ୍ସନ) ଏବଂ ଫ୍ୟାଣ୍ଟାସି । ଏଠାରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇପାରେ ଯେ କେବଳ
“ମୁଁ ସଚ୍ଚିରାଉତରାୟନୁହେଁ ଟାଗୋର ଅବା ଶେଲୀମୁଁ ଏ ମାଟିର ଧାରାଆଉ ଆକାଶର କବି।କାମ ନୁହେଁ ମୋର ଖାଲି ଆଙ୍କିବା କାଗଜରେ ଛବି।ପେଶାଦାର ଗାୟକ ମୁଁ ନୁହଁତୁମେ ମୋର ଛପା ବହି ଯେତେବେଳେ ଛୁଅଁଛୁଅଁ ନୂଆ
ପଦ୍ମଲୋଚନ ପ୍ରଧାନ ମନୋଜ ଦାସ ମୋ ପାଇଁ ଲେଖକ ନ ଥିଲେ । ସାହିତ୍ୟିକ, ଗାଳ୍ପିକ, ଉପନ୍ୟାସିକ ନ ଥିଲେ । ମୋର ନବଜନ୍ମଦାତା ପିତା ଥିଲେ । ଜୀବନ ଜଳଯାତ୍ରାର ବତୀଖୁଣ୍ଟ ଥିଲେ
ଏମିତି ଗୋଟେ ବିଷୟରେ ଲେଖିବା ବିପଦପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇପାରେ। ସମସ୍ତେ ତ ଆଜିକାଲି ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ। ଆମ ଘର ଲୋକ ବି। ହେଲେ ଘଟଣା ତ ଘଟିଥିଲା। ଜୀବନର କୋଉ ନା କୋଉ କଣରେ ସେ
ତପନ କୁମାର ପୁହାଣ ହେଇଟି ମାଳତୀ ବୋଉ, କୁଆଡେ ଗଲକି ଆରେ ଗୋସେଇଁ ଆଜ୍ଞା ଆଳତୀ ଆରମ୍ଭ କଲେଣି। ମା ଠାକୁରାଣୀ ଙ୍କ ଘଣ୍ଟ ମାଦଳ ବାଜିଲାଣି। ଚଉଁରା ମୂଳେ ସଂଜବତୀ ଲଗେଇବା ବେଳ
ନୀଳିମା ନିବେଦିତା ରାକ୍ଷସ ହେଉ କି ବ୍ରହ୍ମରାକ୍ଷସ, ଭୟ ଗୋଟିଏ ଏମିତି ଶବ୍ଦ ଯାହା ଭିତରେ ସଂସାରର ସମସ୍ତ ରାକ୍ଷସ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ପଶି ଯାଇପାରିବେ । ମନୁଆ କିନ୍ତୁ ଭୟ ଶବ୍ଦ ବୁଝେନା
ସାଇ ମହାପାତ୍ର ବା ବା ରେ ଓଡ଼ିଶା ସରକାରତୋ କାନ ରେ ପଡ଼ିଲା ନାହିଁ ଓଡ଼ିଆ ଙ୍କ ଚିତ୍କାରଓଡ଼ିଶା ର ସୀମା ଏବେ ହେବାକୁ ଯାଉଛି ଆନ୍ଧ୍ର ରଆମ ମାଟି କୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବାରେ