ନୀଳିମା ନିବେଦିତା ସହିତ ଯେ ରହିଲା, ସେ ସାଥୀଆପେ ବାଣ୍ଟି ହୁଏ ଯାହାକୁ, ସିଏ ପ୍ରୀତିକଦପା କେବେ ବିଶ୍ରାମ ପରି ଲୋଡ଼ା ପଡ଼େ ବି ବିରତିଲୁହ ବନିଯାଏ ଯେତେବେଳେ ଶେଷ ସମ୍ପତ୍ତି ! ଏଇ
Category: କବିତା
ଲଲାଟେନ୍ଦୁ କବି ଚଳିବ ଜଳଧି ଜଳେ ଅଥଳ ଅତଳ ?ତୋଳିବ ବିପୁଳ ରତ୍ନ ଦୁର୍ମୂଲ୍ୟ ଉପଳ ? ୧॥ ଗୋଟିଗୋଟି ମଣିମୁକ୍ତା ଆଣିବ ଗୋଟାଇ,ସାଗର କି କହୁଅଛି କେବେ ନାହିଁ ନାହିଁ ? ୨॥
ତାରାପ୍ରସାଦ ଜେନା ଶାନ୍ତି ଦେବ ବୋଲି କହିଥିଲ ସିନା ଦୁଃଖ ଦେଇଦେଲ ବେଶିଲୁହ ପାଣି ମୋର ଶ୍ରାବଣଠୁ ବଡ଼, ସୁଖ ପାଇଲିନି ବେଶି । ୦ । ସୁଖ ଦୋଳି ପରେ ଝୁଲିବାଟା ମିଛ
ସୁଶ୍ରୀ ଶିବାନୀ ଦାସ ଏବେ ତ ଆମେ ସବୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁବେଶୀ ବେଶୀ ସ୍ମରଣ କରୁଛୁ !‘ମୁ୍ଁ-ମୁଁ’ ‘ମୋର-ମୋର’ ରେସମୃଦ୍ଧ ଆମେମାନେ ବିଭୁ ଭିକ୍ଷ୍ୟୁ ସାଜି ଅଛୁ । ଚଳନ୍ତି ଜଡ଼ମାନେ ଆମେପଥର ହୃଦୟ ନେଇକାଷ୍ଠ-ପାଷାଣ
ଦିବାକର ନାୟକ ଶାବର ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ କେଡ଼େ ଆନନ୍ଦରେଝରଝର ଝରେ ବରଷାମନ୍ଦିର ବେଢାରୁ ଭକ୍ତ ପଦ ରେଣୁଧୋଇ ଦେଉଥାଏ ସହସା (୦) ମହାମନା ବର୍ଷା ଜାଣେ କିବା ସତେକାଳିଆଠୁ ବଡ଼ ଭକତମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ପାରିବନି ବୋଲିସାଜିଛି
ପରମେଶ୍ଵର ଓଝା ଏ ପଇଁତିରିଶି ବର୍ଷ ଜୀବନ ଭିତରେମୁଁ କେବଳ ତମ ଲାଗି କେତେଥର ମରିକେତେଥର ଜିଇଁଛି ତା ହିସାବ ନାହିଁହେଲେ ତୁମେ କହୁଛ ତୁମେ ତଥାପି ଅଶାନ୍ତିରେ ! ଏଇ ଖାଲଢିପ ଜୀବନ
ଲଲାଟେନ୍ଦୁ କବି ଉଠ କଥା ମାନି ମାନିନୀଗଲା ଯାମିନୀ ସରି;ଡାକରା ହେଲାଣି ମେଲାଣିଘେନି ଯିବି ସେ ପାରି ।୧। କାନେ କାନେ କହି ଯିବି ଗୋମୋର ମରମ ବ୍ୟଥା;କାଲି କହିବନି ଗଲି ମୁଁଚାଲି ନବୋଲି
ତପନ କୁମାର ସାହୁ ଜିତିଲେ ଟିକେ ହସୁଛିହାରିଲେ କାନ୍ଦୁଛିମୁଁ ଏବେ ମୋ ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦୁଛି !! ସଂଘର୍ଷ ଏବେ ଲକେଟ୍ ହୋଇ ଝୁଲୁଛିତା’ ପ୍ରତାରଣା ଏବେ ବି ଦଂଶୁଛିତା’ ଛଳନା ଏବେ ବି ଗ୍ରାସିଛିମୁଁ