Author: ସହ-ସମ୍ପାଦକ

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ଜୀବନର ଅଗଣାରେକେବେ ଫୁଲ,କେବେ କଣ୍ଟା ବିଛାଇଯୌବନ ମୋ ସାଥେନିତିନିତି ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥିଲା,ମୋ ହାତ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯିବ ବୋଲିନିତି ନୂଆନୁଆବାହାନା ଖୋଜୁଥିଲା ।ମୁଁ ସଂଶୟରେ ରହିଗଲି,ନା ଫୁଲ ସବୁ ଗୋଟାଇ ପାରିଲି,ନା ପାଦରୁ

ରାମକୃଷ୍ଣ ଏଇ ନାଆ ଖଣ୍ଡିକମୋର ଏକମାତ୍ର ସମ୍ବଳଯାହା ସହିତ ଓହ୍ଲାଇ ଦିଆଗଲା ମୋତେଏ ଅଜ୍ଞାତ ନଈ କୂଳରେଯାହାକୁ ବାହି ନେବାକୁ ହେବବଢିଲା ସ୍ରୋତରେ ସମୁଦ୍ରକୁ …ଆଗକୁ ତାପରେପାରି ହେବାକୁ ଅଛି ସାତଟି ସମୁଦ୍ରଯାହାର କୂଳ

ଲତିକା ମହାପାତ୍ର ଟିକେ ରହିରହି ଯିବିଟିକେ ରହିରହି ଭୋଗିବି ଏ ପଥକୁପଢ଼ିବି ଏ ବର୍ଣ୍ଣମାଳାଶୁଣିବି ଶୁଣିବି ତା ମନ୍ଦ୍ର ମଧୁର ସଂଗୀତ … ପବନରେ ଭାସୁଥିବା ଶବ୍ଦଙ୍କ ସାଇରୀନାଆଁ ଅଜଣା ଧୂନ ସଂଗୀତର ସାରେଗାମାରାସ୍ତାର

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା ଉଡ଼ିଯିବା ଆଗରୁଥରୁଟିଏପଚାରିନିଅମୁଁ କେମିତି ଅଛି..?କାହା ସାଥେ ଅଛି..? ଆବଦ୍ଧ ପଞ୍ଜୁରୀରେମୁକ୍ତ ଦୁଆର ଖୋଲା..ଆକାଶର ନୀଳ ଚାଦର ତଳେନିରବରେ ନିରୋଳାରେଦୁଃଖର ଚିନି ମିଶାଲେମ୍ବୁ ଆଉ ଲୁଣ ପାଣିକୁପିଇପିଇ କି… ମରିମରି …ତୁମକୁ ଅପେକ୍ଷା

ଅରୁଣ କୁମାର ମିତ୍ର ଭାରତୀୟ ଦୁଇ ବୀରାଙ୍ଗନାକ’ଣ କଲେ ସନ୍ତ୍ରାସୀର ଘରେଦାନବ ଡରି ନିରବେ ଆଜିବସି କାନ୍ଦଇ ମାଟିର ‘ପରେ । ପ୍ରବେଶ କରି ଦୈତ୍ୟ ଗୃହେଉଗ୍ରବାଦୀ ନିଧନ କଲେବୀର ନୁହଁନ୍ତି ବୀରାଙ୍ଗନାନାରୀ ସମୁଚିତ