Author: ସହ-ସମ୍ପାଦକ

ଗାୟତ୍ରୀ ଦାସ ଶିଳ୍ପୀ …ଯେବେ ଏକଲାପଣ ଆଚ୍ଛନ୍ନ କରେ,ଧିମାଧିମା ନିଶା ହୋଇ ତମେଚଢୁଥାଅ ପାଦେ ପାଦେ ,ନିଦ୍ରା ନିବିଡ଼ ସ୍ଵପ୍ନମାନଙ୍କ ଦେହରେପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ମୋହ ସଞ୍ଚି ଦେବାକୁ । ଏମିତି ବେଳେବେଳେ ନିରବରେଆକାଶମନସ୍କ ହେବାକୁ

ପ୍ରଣୟ ସୁଧା ବାରୁଦ ଯୁଗ ପରେଏହା ଜଣା ନାହିଁ ଯେଯଦି ଫୁଲଟିଏ ଫୁଟେ କେଉଁଠିତେବେ ଫୁଲକୁ ମିଠେଇ ମାଗିବା ପାଇଁମହୁମାଛିମାନେ ଆଉ ଥିବେ କି ନାହିଁ,ଲୁହର ଠିକଣା ପାଇବାକୁଆଖି ହଳେ ନଥିଲାବେଳେବର୍ଷା ବତୁରା ପବନରରେଆଉ

ସୁପ୍ରଜିତ କୁମାର ସାହୁ କାହା ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଏ ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଆଖିକେତେ ଭୟଙ୍କର ସତେ ଏ ବିନିଦ୍ର ରାତିଜହ୍ନ ଜୋଛନା କି ଥରୁଟେ ଆସନ୍ତ ଦେଖି !ବାଟ ଆର ପାରେ ରହିଛି କି ସେହି ସୁଖୀ

ଅସିତ କୁମାର ପଣ୍ଡା ଘଣ୍ଟା ଢ଼ୋଲ ମାଦଳରପଟୁଆର ନେଇଦେବୀ ଆସନ୍ତି ମଣ୍ଡପକୁ,ନବ ପତ୍ରିକାକୁ ପଟ୍ଟବସ୍ତ୍ରରେଆଚ୍ଛାଦନ କରିମୃଣ୍ମୟୀ ମୂର୍ତ୍ତି ପାଖରେସଜେଇ ଦିଅନ୍ତି ଗୋସେଇଁ,ଯା’ଦେବୀ ସର୍ବ ଭୁତେଷୁ ପାଠରେଆରାଧନା ଚାଲେ ଦେବୀଙ୍କର ।ଧୂପ ଦୀପ ନୈବେଦ୍ୟରଷୋଡ଼ଶ ଉପଚାର

ବେବିନା ରଥ କେଉଁ ଆଲୋକର ମୋହରେଜୀବନର ସହରକୁଆକସ୍ମିକ ପଶିଆସେ ଅନ୍ଧାରର ନଈତାସ୍ ଘର ଭଳି ଭୁଶୁଡି ପଡ଼େଛାତି ଭିତରର ଇମାରତଯେଉଁ ଇମାରତ ଗଢିଥିଲୁ ଆମେପୂର୍ବଜଙ୍କ ରକ୍ତ ଓ ସ୍ୱେଦରେ । ମଦଭାଟିରେ ମୁହ୍ୟମାନ ମାନବିକତାନିଶାଗ୍ରସ୍ତ