ଇଲିମା କର
କେବେକେବେ ମନେ ହୁଏ ତୁମେ ଯେପରି
ଏକ ବିନ୍ଦୁ ସରସୀର ଜଳ
ମୁକ୍ତା ଭଳି ପଡ଼ିବ ମୋ କପାଳେ
ବୋହି ଟଳମଳ ।
ସେହି ସରସୀର ଜଳରେ ଥୋଇ
ଅଜ୍ଞାନର ଯେତେ ପାପ
ମନ କିଏ କରିବ ଉଷ୍ମ ମୋର
ଦୂର କରି ନିରୁତ୍ତାପ ।
ପୁଣି ବେଳେବେଳେ ମନେ ହୁଏ
ତୁମେ ହେଲ ପ୍ରଦୀପର ଶିଖା
ତୁମର ମାଧ୍ୟମରେ ଅନେକ କିଛି ଅନ୍ଧାରରେ
ଯିବ ଦେଖା ।
ପୁଣି ମୋର ମନେ ହୁଏ କୁଆଡ଼େ
ଦୁଇର ମଧ୍ୟେ ଅଛି ଯୋଗ
ଜଣେ କରିଲେ ସଫାଇ
ଅନ୍ୟ କରେ ତାର ଭୋଗ ।
