ଓଡ଼ିଶା ସାହିତ୍ୟ

ଡ. ସତ୍ୟ ଦାଶ ବରଷାରେ ଭିଜି ବାହାରିଲି ଖୋଜିମୋ ରାଜଧାନୀ ପ୍ରିୟାକୁପାଛୋଟି ନେଇକି ତା ଶାଢ଼ୀ କାନିରେପୋଛିଦେଲା ମୋର ହିଆକୁ, ଖାଇବାକୁ ଦେଲା କାଜୁ କିସମିସବସିଲା ଦୂରେଇ ଦୂରେଡାକିଲେ ଆସିଲା ଯାକିଯୁକି ହୋଇହାତକୁ ଚୁମିଲା

ବିଭୁ ପ୍ରସାଦ ସାହୁ ମାଟି ରଙ୍ଗକୁ ମାଖି ଦେଇକଳା ମଚ୍ ମଚ୍ ଅନ୍ଧାରରେ ବିକିଣା କୋକେଇକୁ କାନ୍ଧରେ ବୋହିକ୍ଳାନ୍ତିବିହୀନ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ସାଥିରେ ଧରିଆଗକୁ ଆଗକୁ ଥାପିଥାଏ ସିଏଅନୁସନ୍ଧାନୀ ଯୋଡ଼େ ପାଦ ! ବାଟ ହାଟରେ

ଅଦ୍ଵୈତ କୁମାର ପଣ୍ଡା ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ ଭାଜି ହୋଇଗଲା ବୟସର ବୈଶାଖୀ ଖରାରେମନ ଝାଉଁ ବଣ ଝାଉଁଳିଲା ତା ତାତିଲା ଝାଞ୍ଜି ପବନରେ । ମୁଁ କି ମୋର ବୋଲି କିଛି ନାହିଁସବୁ ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ