Category: କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ

ଅରୁଣ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀ ସମୟ ସକାଳ ସାଢେ ତିନି । କାଳେ କିଏ ଆଗ ମେସେଜ କରିଦବ ଭାବି ବାବୁନା ସବନମକୁ ଗୁଡ଼ ମର୍ଣ୍ଣଂ ହନି ବୋଲି ମେସେଜ କଲା । ଏକଡ଼ସେକଡ଼ ଲେଉଟି

ମଧୁମିତା ମିଶ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆସିଥିଲା । ସବୁବେଳେ ସେ ଆସେ । ସବୁଦିନ ସେ ଆସେ । କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଖରେ ସମୟ ନଥାଏ । ତେଣୁ ସେ ତା ବାଟରେ ଆସେ ଓ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ “ନଇମ୍ ମୋକିମ୍ ଦି ଭାଇ ଆସିବେନି, ଆଜି ତାଙ୍କର ପର୍ବ ଜାଣିଚୁ ନା” ବୋଲି କହେ ବୁଡୁ ଗୌଡ !  “ସେ ଦି’ ଭାଇ ଯଦି ଆସିବେନି ଆଉ କି’ ଖେଳ

ଦେବବ୍ରତ ବାରିକ ଗତିଶୀଳ ଜୀବନ କେବେକେବେ ଅମାନିଆ ବାଟରେ ପାଦ ରଖ ଦିଏ । ବଞ୍ଚିବାରର ରାହା ଖୋଜୁ ଥାଏ । ସଙ୍ଘର୍ଷ ଆଉ ଅକୁହା ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ମନରେ ମାରି ପିଲାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ

ସ୍ଵର୍ଗତ ଗନ୍ତାୟତ ଶିବପ୍ରସାଦ ବୋଉ ଯେତେବେଳେ ଘରକୁ ନୂଆବୋହୂ ହୋଇ ଆସିଥିଲା, ପ୍ରତିଦିନ ରାତିରେ ଘରର ଅନ୍ୟମାନେ ଶୋଇଯିବା ପରେ ସବୁକାମ ସାରି ସବା ଶେଷରେ ଶୋଇବାକୁ ଯାଉଥିଲା । ସେତେବେଳକୁ ଢେର୍ ରାତି

ନାୟକ ଅକ୍ଷୟ ରାଜହସ୍ତୀ ବେଡ୍ ଉପରେ ଶୋଇରହିଛି ପ୍ରୀତି l ଯଦିଓ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିସାରିଥିଲା ତଥାପି ରାତିରେ ହାଇ ସ୍ପିଡ୍ ଫ୍ୟାନ୍ ପବନରେ ଦେହ ଅବଶ ଲାଗୁଥାଏ ତାର l ସମୟ ପାଖାପାଖି ସକାଳ

ବିଶ୍ଵେଶ୍ଵର ମାଝୀ ରମାକାନ୍ତ ଜଣେ ସଚ୍ଚୋଟ ପଦସ୍ଥ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅଧିକାରୀ ଭାବରେ ଚଉତିରିଶ ବର୍ଷ ବିଭିନ୍ନ ଦାୟିତ୍ଵ ସୂଚାରୁରୂପେ ତୁଲାଇ ତଥା ବହୁ ପ୍ରଶଂସା ସାଉଁଟି ଅବସର ନେଇଛନ୍ତି ଏଇ ଛଅ ମାସ ତଳେ

ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱର ମାଝୀ ତାଙ୍କ ନିକଟ ସହରରେ ବିଖ୍ୟାତ ରାବଣ ପୋଡ଼ି, ବହୁ ଆତସବାଜିର ବର୍ଣ୍ଣବିଭା ସହ ଆକର୍ଷଣୀୟ ମୀନାବଜାର ଓ ଖାଇବାପିଇବା ଭାରି ମଜା । ଇଛା ନଥିଲେ ବି ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ବାଧ୍ୟବାଧକତାରେ ଯାଇଥିଲା

ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ ବଲବଲ କରି ବାବୁମାନଙ୍କୁ ଏକ ଅବିଶ୍ଵାସ ଓ ଆଶଙ୍କା ଭରା ଚାହାଣୀରେ ଅନାଉ ଥିଲା ଦୁର୍ଗା । ଭଦ୍ରମୁଖା ପିନ୍ଧା ମଣିଷଗୁଡ଼ା ତାହାଲେ ଅସଲରେ ଏମିତି ଦିଶନ୍ତି ? ପୁଣିଥରେ ଗୋଡ଼ରୁ

ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱର ମାଝୀ – ରାକ୍ଷୀ ନବ ରାକ୍ଷୀ, ଚିକିମିକି ମଖମଲି ରାକ୍ଷୀ । ଡାକ ଶୁଣି ଧାଇଁ ଆସିଲା ସରଳା । ରାକ୍ଷୀର ମାଳ ଗୋଟିଏ ବାଉଁଶରେ ସଜାଇ ସାଇକେଲରେ ଲଗାଇ ଜଣେ ଲୋକ