Category: କବିତା

ବିନେଶ ସାମଲ ସେମାନେ ଆଉ ଫେରିବେନିଏଇ ଯୁଦ୍ଧଖୋର ଗ୍ରହକୁନିରବରେ ଚଢ଼ିବାକୁ ଶୁନଶାନ ପାହାଚ ଯାହାଙ୍କ ପାଦ ଭିଜୁଥିଲା ଭୋର ମୋତିର ଓଦାପଣରେ ।ସେମାନେ କାହିଁକି ଆସିବେଆମ ବାଲକୋନୀରେ ଘୁମେଇ ପଡ଼ିଥିବା ହଳେ ହଳେବିବଶ ଛାଇଙ୍କ

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା ମନରେ ନାଚିଛି/ ପାଦର ଅଳତା/ ଚାରିଆଡ଼େ ତୁମ ତାତିଲଗାଣ ଝଡ଼/ ଅନ୍ଧାର ଧରଣୀ/ ଶିହରଣେ ଥରେ ଛାତିମନେ ପଡୁଛି ନା/ ସମୁଦ୍ର ଲହରୀ/ ଧରା ଶ୍ରାବଣର ପାଣିଭଲ ପାଇବାର/ ଛତା ତଳେ

ଏଲି ମହାନ୍ତି ଫେରିଆସଆଉଥରେ ସେ ସମୁଦ୍ରକୂଳର ଗାଁକୁ ଯିବା । ଜମାଳପୁରର ସେଇ ‘ଏକାଡ଼େମୀ’ ହାଇସ୍କୁଲଯୋଉଠି ହଳଦିଆ ଫ୍ରକ ପିନ୍ଧା ଝିଅଟେଏବେ ବି ନାକ ସୁଁସୁଁ କରେ ଅନ୍ଧାର ହେଲେ“ଲିଲି” ବୋଲି ଡାକିକାନେଇବା ପ୍ରତିଧ୍ୱନିକୁଯାହା

ଅମିତା ମହାନ୍ତି ଭୂଇଁରେନା ଭୂମାରେସୃଷ୍ଟିରେନା ଦୃଷ୍ଟିରେ ଶୂନ୍ୟ ଠିକଣାଟିଏଥାଏ କେଉଁଠି ? ଚାରିଆଡ଼େ ତ ମାୟାଶୂନ୍ୟ ସ୍ପନ୍ଦନ ଶୁଭେରହେ ଖାଲି ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନଚାରିପଟେ ସମୟରଲୁଚକାଳିର ତାଳି ଶୁଭେ ସମ୍ପର୍କର ବିଶ୍ଵାସରେଛନ୍ଦି ହୋଇପଡ଼େ ଭରସାଲୁହ, ଲହୁ ଫେଣ୍ଟି

ନାରାୟଣ ସାହୁ ପ୍ରତିଥରକାର୍ତ୍ତିକ ଡଙ୍ଗାରେ ବସିଭାସି ଆସେ ମାର୍ଗଶୀରର ଗୁରୁବାର । ମାର୍ଗଶୀର କହିଲେବୁଧବାର ରାତିର ଅନ୍ଧାରରେଚାଉଳ ବଟା, ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପାଦ ଓ ଝୋଟି ଚିତା । ମାର୍ଗଶୀର କହିଲେନୂଆ ଧଳାଧାନର କେଣ୍ଡାକୁ ଗୁନ୍ଥି

ସବିତା ସାହୁ ଲାଜଲାଜ ଏଇ ହେମନ୍ତ ବୁୁକୁରେ ଦୁଷ୍ଟ ପ୍ରଜାପତି ଖେଳଶିଶିର ଭିଜା ତା’ ବିରହୀ ମନରେ ସପନର ମଧୁମେଳସାଉଁଟା ଫୁଲର ମମତାରେ ଗୁନ୍ଥା ମଧୁଝରା ହେମକାନ୍ତିମୁକ୍ତା ମାଳ ନାଇ ଘାସ ଫୁଲ ମୁଗ୍ଧେ

ସୁମିତ ପଣ୍ଡା ନେନ୍ଥାଏ ଦାୟିତ୍ୱଆଶା ଭର୍ତ୍ତି ଝୁଲାଟିଏ ଧରିଜୀବନ ଝୁଲୁଛି ତାଲାଟିଏ ପରି ! କିଏ ଜାଣେ କୋଉ ଚାବିକାଠିରେଖୋଲି ହେଇଯିବସାତତାଳ ସାଗରତଳ ସିନ୍ଦୁକର ଫରୁଆ !ହୀରା ମୋତି ମାଣିକ ନୁହେଁଅସୁରଣୀଟେ ବାହାରି ବାଟ

କୈଳାସ ଚନ୍ଦ୍ର ସାହାଣୀ ପୁରୁଷଟିଏ କେବେ ନିଷ୍ଠୁର ପାଷାଣ ତକେବେ ଧୂସର ମରୁ ଉପତ୍ୟାକାରବର୍ଣ୍ଣହୀନ ବିଧୂର ବେଳା,ପୁରୁଷ କେବେ ରସହୀନଜୈବ ବିବିଧତାରୁ ବିମୁକ୍ତ ଶୁଖିଲା କାଠଗଣ୍ଡିକେବେ ସ୍ଵପ୍ନଭଙ୍ଗବିକ୍ଷିପ୍ତ ଶିଳା ! ପୁରୁଷକୁ ପରଖିଚ କିଏ,ଦେଖିଚ

ରଞ୍ଜନ କୁମାର ମହାନ୍ତି ମା’ଲୋ !ନିଆଁ ହେଇ ନିଆଁକୁ ଡରୁଛୁ ?ତୁ ଜଳିଲେ ଇତିହାସ ହେଉ,ଜାଳିଲେ ଇତିହାସ ହୁଏ… ଯା !ପାଣି ହେଇ ବହି ଯାଧୋଇ ଦେଇ ସମୟର ପରଳଚିରି ଦେଇ ପାପୁଲିର ଭୂଗୋଳଦେଖିବୁପରିବର୍ତ୍ତନ

ବିଶ୍ଵେଶ୍ଵର ମାଝୀ ମରତେ ଆମର ଏକ ବର୍ଷ ହେଲେ ପିତୃପକ୍ଷେ ଏକ ଦିନଆଶ୍ୱିନ କୃଷ୍ଣର କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ତିଥି ଅନୁସାରେ ପଡ଼େ ଦିନ ।ପିତା ପିତାମହ ପ୍ରପିତାମହ ବା ମାତା ମାତାମହୀ ଆଦିପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କୁ ପିଣ୍ଡଦାନ କରୁ