Category: ଗଳ୍ପ

ଅଭିଜିତ୍ ସାହୁ ଲମ୍ବୋଦର ନାୟକ, ଘର ବାଲେଶ୍ୱର ଜିଲ୍ଲା ସଦର ବ୍ଲକ ଅଧୀନରେ ଥିବା କୁଟୁରା ଅନ୍ତର୍ଗତ ଛଣପୁର ଗାଁରେ | ପେସାରେ ଶିକ୍ଷକ, ସ୍ୱଭାବରେ ଜଣେ ସଚ୍ଚୋଟ ଲୋକ ଓ କିନ୍ତୁ ଟିକେ

(ଭାଗ – ୨) ଶିବସୁନ୍ଦର ମୁଁ ଆଜନ୍ମ ଦ୍ଵିଜ । ସେ ସବୁବେଳେ କୁହେ ତା ବାପା କଥା, “କେବେ ହାରି ଯିବୁନି କି ମରି ଯିବୁନି । ଯେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ହେଉଥାଉନା କାହିଁକି,

ମୁକୁନ୍ଦ ଶତପଥୀ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ସେ ଚଢେଇ ଦି’ଟାର ଶବ୍ଦରେ ଉଠୁଥିଲି ମୁଁ । ମୋ ରୋଷେଇଘରର ଝରକାରେ ତାଙ୍କ ଥଣ୍ଟରେ ଖୁମ୍ପି ଏକ ମୃଦୁ ଶବ୍ଦ ତିଆରି କରିବା ତାଙ୍କର ଏକ ଅଭ୍ୟାସ

ଶୁଭଶ୍ରୀ ଶୁଭସ୍ମିତା ମିଶ୍ର ସମ୍ବୋଧନ ସମ୍ପର୍କର ସମ୍ବେଦନଶୀଳତାକୁ ଜଣାଇଦିଏ । ଯେବେ ଆପଣଙ୍କୁ ‘ତୁମେ’ ଡାକିବାକୁ ଆପଣ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଉଥିଲେ ଓ ମୁଁ ବାରବାର ଅସ୍ଵୀକାର କରୁଥିଲି, ସେଇବେଳେ ଆପଣ ଏକଥା କହୁଥିଲେ । ମନେଅଛି,

ସୁବଳ ମହାପାତ୍ର ସତ୍ୟବ୍ରତ ଦାସ ଓରଫ ସତ୍ୟ ବାବୁ, ବୟସ ୬୮ ବର୍ଷ । କୋରାପୁଟର କୌଣସି ଏକ ଅନାମଧନ୍ୟ ମୁଣ୍ଡା ପଲ୍ଲୀରେ ନିଜର ହାତ ତିଆରି କୁଡ଼ିଆରେ ଅବସ୍ଥିତ । କୁଡ଼ିଆ ସାମ୍ନାରେ

ଶ୍ରୀଗୋବିନ୍ଦ ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧି ଧରି ଲେଖାଲେଖି କରୁଥିଲେ ବି ମୋ ପାଖକୁ ଯେତିକି ଫୋନ୍ କି ମେସେଜ ଆସେନାହିଁ, ମୋ ଧର୍ମପତ୍ନୀ ପାଖକୁ ତା’ଠୁ ବହୁତ ଅଧିକ ଫୋନ କଲ ଆସେ । ଏମିତିକି

ପତିତପାବନ ପାଣି ଟାଇଁ ଟାଇଁ ଖରାବେଳ, ମନହେଲା କିଛି ଥଣ୍ଡାପାନୀୟର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଯଦି ହେଇପାରନ୍ତା ତାହେଲେ ଆତ୍ମା ଟିକେ ତୃପ୍ତି ଲାଭ କରନ୍ତା । ଆଜ୍ଞା ହଁ, ମୋ ପୈତୃକ ଗ୍ରାମର ନାଁ ହେଉଛି

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ ଖବଡ଼.. ଖବଡ … ଶବ୍ଦ କରି ଦ୍ରୁତଗତିରେ ଦୌଡୁଥିବା ଘୋଡ଼ାର ଲଗାମକୁ ହଠାତ ଟାଣି ଧରିବା ଭଳିଆ ଅଚାନକ ବ୍ରେକ ଉପରେ ପାଦ ଦେଲି ମୁଁ । ନିଜ ଇଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ ହାଇସ୍କୁଲ ଛକରେ ଥାଆନ୍ତି ସେମାନେ । ଗୋଟିଏ କି ଦୁଇଟି ନୁହେଁ ପ୍ରାୟ ଚାରି ପାଞ୍ଚଟି ଠେଲାଗାଡ଼ି ଥାଏ । ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଦେଖୁ ଏଇ ଉତ୍ତର ପଚାଶର ବୟସରେ ବି ମନ

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ ଧୀରେଧୀରେ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ଛାଡୁଥିଲା ଟ୍ରେନ । ସବୁ କଥା ସରିଥିଲେ ବି ଯେମିତି କିଛି ବାକି ରହି ଯାଇଥିଲା । ଝରକା ପଟୁ ପାଟିକରି କହୁଥିଲେ ଶ୍ରୀମୟୀ । “ଦେଖ, ଯେମିତି