Category: କବିତା

ସ୍ଵର୍ଗତ ଡ. ରତ୍ନାକର ଚଇନିଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଛବିରାମ ସେଠୀ ଜନ୍ମିଥିଲ ତୁମେ ଗାଁ’ର ମାଟିରେକଟକର ସାଲେପୁରେପାଠ ପଢୁଥିଲ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀମେଳେନେମାଳ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ । (୧) ଗାଁ’ର ମାଟିରେ ଖେଳିବୁଲି ତୁମେପାଠରେ ଲଗାଇ ମନକିଏ ଜାଣିଥିଲା

ସୁନନ୍ଦା ମହାପାତ୍ର ବୋକୀଝିଅକୁ ଭିଡ଼ଆଦୌ ସୁହେଇଲାନି ।ଗହଳିରେ ହଜିଲା ଯେତେହଜାଇଲା ସେତେସ୍ନେହ, ସମ୍ପର୍କ, ବିଶ୍ୱାସ ।ଯଦି ବି ପାଇଲାଭରସି ପାରିଲାନି,ଧୀରେ ଧୀରେ ବିଶ୍ୱାସରେମିଶୁଥିଲା ବିଷ ! ଦେଖିଲା କିଛି ମୁଖାଭୟଙ୍କର !ରୁନ୍ଧିହେଲା, ଘାଣ୍ଟିହେଲା,ଅନେକ କାଳ

ତାରାପ୍ରସାଦ ଜେନା ପ୍ରୀତି ଏକ ଜହ୍ନରାତି ଜୋଛନାର ତାରାଫୁଲ ଅଭିସାରପ୍ରୀତି ଏକ ମଧୁଗୀତି କାମନାର ସାରା ଗେଲ ଅବସର ।ପ୍ରୀତି ଏକ ମାଦକତା ଚୋରା ପ୍ରୀତି ଫଗୁଣର ଫଗୁରଙ୍ଗପ୍ରୀତି ଏକ ଆଦିମତା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ମିଳନର

ଲିଜାଲିନ୍ ବିଶ୍ୱାଳ ସକାଳକୁତୁମର, ମୋର ଆଉଭେଟ ହେଲା ନାହିଁ । ଅନ୍ୟମନସ୍କରେ ଗରମ ପେଜ ପଡ଼ିଫୋଟକା ହେଲା ପାଦ । କଡ଼େଇରେ ପଡ଼ିଥିବା ସିମେଇତକ ପୋଡ଼ିଗଲାଝର୍କା ପାଖରେ ସ୍ଥିର ଥିବା ଆଖିକୁଫେରେଇ ଆଣି ପାରିଲିନି

ଅଞ୍ଜଳି ପଟ୍ଟନାୟକ ପ୍ରକୃତରେ ସମୁଦ୍ରକିଛି କହେ ନାହିଁ,ଆକାଶ ବି ନିରବ କାଳକାଳ ନଈ, ପାହାଡ଼, ବଣ, ଜଙ୍ଗଲଜାଣି ନାହାନ୍ତିପ୍ରକାଶ କରି ତାଙ୍କର ଭାବ… ଏକଥା ବି ସେମାନେ ଜାଣିନାହାନ୍ତିତାଙ୍କୁ ନେଇ ହୁଏ ପ୍ରେମଯୁଦ୍ଧତଥା ରକ୍ତପାତଯୋଉଥିରେ

ଲାବଣ୍ୟା ନାୟକ ଭୋଅର ହେବାଟା ପୂର୍ବବତ୍ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଥିଲା ସେଦିନ !ସକାଳର ମୁକ୍ତାଲଗାଘାସ ଗାଲିଚାରେ ପାଦ ପକେଇଧୀରେଧୀରେ ବିଦାୟ ନେଉଥିଲା ସେ,ସମୟ ନିର୍ଘଣ୍ଟ ଅନୁସାରେଫେରିବାର ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇପିଠି କରି ଗଲା ଯେ ଗଲାଆଉ ଫେରିନି

ଅରୁଣ କୁମାର ମିତ୍ର ଖେଳିବିନି ହୋଲି ଲାଗିବନି ରଙ୍ଗଢାଙ୍କିବିନି ମୁହଁ ଅବିରେଫେରିନି ମୋହର କାବ୍ୟନାୟିକାସେ ରହିଲା ବହୁଦୂରେ । ସେଦିନ ସେ ଏକ ପ୍ରଥମ ଫଗୁଣେନିଛାଟିଆ ନିର୍ଜନେଗଲାଣି ନେଇକି ରଙ୍ଗର ପସରାନିଦାରୁଣ ଅଭିମାନେ ।

ପ୍ରଣତୀ ତ୍ରିପାଠୀ ଏଇ ଫଗୁଣ ଆସିଲେଖୁବ୍ ମନେ ପଡ଼େ …କ୍ଷେତରେ ବନ୍ୟା ପାଣି ଧସେଇ ପଶିଲା ପରିଗଜୁରୁଥିବା ବୟସରେଝଅଟ ଝଅଟ କଅଁଳି ଥିବା ପ୍ରେମ । ଏବେ ବି ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀର ସେ ପୁରୁଣା

ପ୍ରଣୟ ସୁଧା ଥରେ କେବେଆଖି ବନ୍ଦ କର କିଛି କ୍ଷଣ ଭାବ, ତୁମେ ଅନ୍ଧ ବୋଲି !ଆଉ ଭୋଗିନିଅ ଅନ୍ଧାରଠୁ ଆଲୋକର ଦୂରତାଓ ଶୁଣ ଆଲୋକରେ କେତେ ପାଦ ଅନ୍ଧାରର ନୀରବତା । ଆଉଥରେ

ମଦନ ମୋହନ ମହାପାତ୍ର ଏବେ କି ମୌସୁମୀ ଆସେ, ବରଷା ଆସିଲେ,ସେଇମିତି ଛମଛମ କରି ?ମାଟିର ବାସ୍ନାରେ ଉଡ଼େ,ତା ଗୋଲାପୀ ମନର ଉତ୍ତରୀ ?ହୃଦୟରେ ଫେନିଳ ତରଙ୍ଗ,ଝୁମାଝୁମା ମାଳତୀର ପେନ୍ଥା ?ଭିଜାଭିଜା ପବନରେ ଶିହରଣ,ଆଖି