ଲତିକା ମହାପାତ୍ର ଉତ୍ତପ୍ତ ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ଜୀବନରଭିନ୍ନ ଗୋଟେ ବାସ୍ନା ଜହ୍ନ ଅଛି ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ନାହିଁରାତି ଅଛି ରତି ନାହିଁପ୍ରିୟ ପାଶେ ପ୍ରୀତି ନାହିଁଜୀବନର ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ.. ମୁଁ ନିଜକୁ ପଚାରେ ଏମିତିକହେ କିଛି ଅଛି କିଛି
Category: କବିତା
ଗୀତାଞ୍ଜଳି ପୃଷ୍ଟି କୋଟି ଲାବଣ୍ୟକୁ ଉପହାସ କରିତୁମ ରୂପକାନ୍ତି ହସେକହ କଳାକାହ୍ନୁ କଳାଠାକୁରହେଏମିତି କାହିଁକି ଦିଶେ ll ରଥ ପଥ ଆଜି ଶୋଭା ପାଉଅଛିତୁମ ଦିବ୍ୟ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଦେବତା ମାନବ ସର୍ବେ ଏକାକାରଭାବ ଭକ୍ତି
ଛବିରାମ ସେଠୀ ତୁହିରେ କାଳିଆ ତୁ ବଡ଼ ଛଳିଆଆସିବୁ ଭକ୍ତଙ୍କ ପାଇଁନୀଳାଚଳେ ଧାମେ ଯାତରା କରିବୁଭାଇଭଉଣୀଙ୍କୁ ନେଇ ।(୧) ରଥରେ ଚଢିବୁ ମନ ହରଷରେଜଗତ ଜନଙ୍କ ମେଳେଗହଳି ଲଗାଇ ବୁଲିବୁ ଦାଣ୍ଡରେସେବାୟତଙ୍କର ବଳେ ।(୨)
ବିଜୟଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦାଶ ଶବ୍ଦର ତରଙ୍ଗଟିଏବେଳୁ ବେଳ ବଢୁଥାଏତୁମକୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଯାଇବାରବାର ଫେରୁଥାଏ ପ୍ରତିଥର ହାର ପରେନିରାଶାଟେ ଘାରୁଥାଏସୁଖ ଦୁଃଖ ଯା’ ଯେତେପ୍ରତିକ୍ରିୟା କରୁଥାଏ ରାଗେ କେବେ କେବେ କାନ୍ଦେକେବେ ପୁଣି ଡରୁଥାଏପାପୀ(ତୁଚ୍ଛା ଭୟ ଗୋଟେ)
ଦେବବ୍ରତ ଜେନା ମେଘମନ୍ଦ୍ରା ଜମା ବୁଝେନା କବିତା । ବୁଝେନା କାହିଁକି ରୂପା ଢଳେଇ ଚନ୍ଦ୍ରିକାରେମୁଁ ଫଟା ଲାଉତୁମ୍ବାଟିଏ ଧରି ବାହାରିଯାଏଶବ୍ଦ ଭିକ୍ଷା ପାଇଁ । ବୁଝେନା ସେକାହିଁକି ମୁଁ ଦିନେଦିନେ ଗୋଟେନିଆଁଚଟା ଖରାବେଳକୁ
ମୂଳ ଲେଖା – ପ୍ରଫେସର୍ ଡ. ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ରଥ (କୋସଳି)ଓଡ଼ିଆ ଅନୁବାଦ – ଶ୍ରୀପାଳ ପଣ୍ଡା ସବୁଠି ନଥାନ୍ତି ମଣିଷସଦାକାଳେ ।କୋଉଠି କୋଉଠି ଥାଆନ୍ତିହିଂସ୍ର ବାଘକୋଉଠି କୋଉଠିକାନ୍ଦୁରା ମଗର । ମଣିଷର କେତେ ରୂପ
ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ରଜରେ ପ୍ରିୟାକୁ ସଜ ଦେଖିବାକୁଉଡ଼ିଯାଏ ମନ, ଆଜି ପ୍ରିୟତମା ଗାଆଁ,ମନରେ ସଂଯୋଗୀ ଗୋଟିଏ କାମନାପାଇବାକୁ ଥରେ ପ୍ରିୟାର କୁଆଁରୀ ଛୁଆଁ ।ସଜ ଫୁଲେ ଗଭା ସଜାଇ ଥିବ ସେକଳା କୁନ୍ତଳରେ ବାନ୍ଧି