Category: କବିତା

ଭବାନୀ ଶଙ୍କର ନାଥ ତୁ ଯୋଦ୍ଧା ତୁ ହାରିବୁ ନାହିଁତୁ ବୀର ତୁ ଡରିବୁ ନାହିଁପ୍ରବଳ ପ୍ରତାପୀ ତୋର ପୁର୍ବଜତୋର ଶତ୍ରୁ ପାଶେ ଭୀତ ନାହିଁ । ତୁ ଯୋଦ୍ଧା ତୁ ହାରିବୁ ନାହିଁ

ମଧୁମିତା ମିଶ୍ର ଓଃ…କି ଶୋଷ…!! କେତେ ଯେ ତୋର ଅବଶୋଷ…!ଯାହା ଦେଲେ ମଧ୍ୟ ତୋତେ, ସବୁ ହୋଇଯାଏ ଶେଷ…?ତଥାପି ଦେଖିନାହିଁ କେବେ ତୋ ମନେ ସନ୍ତୋଷ…?କହ ଓଠ …ମୋ ଆଗରେ କର ତୋ ଇଚ୍ଛା

ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ନାୟକ ସ୍ନିଗ୍ଧ ସରଳ ନୁହଁଇ ଅଟେ ମୁଁ ରୁକ୍ଷ ଦେହୀଧାଇଁ ଆସିଅଛି କାଳ ବୈଶାଖୀ କ୍ଷୁବ୍ଧ ହୋଇଆଗମନେ ମୋର ଜଳଦ ଦେଇଛି ହୃଦୟ ଖୋଲିମୂଷଳ ଧାରାରେବରଷା ସାଥିରେତୁମୁଳ କରକାଦେଉଛି ଢାଳି ।

ଭଗବାନ ସାହୁ ଭଲକି ଆଖି ବୁଲାଇଆଣସେ ବିଭିଷିକା ଭିତରେହୁଏତ କେହିଜଣେ ତୁମରପୁଅ, ପୁତୁରା, ବାପା, ଭାଇ କିସ୍ଵାମୀ, ଶ୍ଵଶୁର ଥାଇପାରନ୍ତି । ଅନୁଭବ କର ସେଇ ମୁହୁର୍ତ୍ତକୁ,ମାତ୍ର ଛ’ଦିନରେ କେମିତିଗୁଳି କରି ଛଡ଼େଇ ନେଇ

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା ଧରଣୀ କାନ୍ଦୁଛି ମଥା ପିଟି ଆଜିଆତଙ୍କିତ ଧରା ଆତଙ୍କ ଦ୍ଵାରାଆତଙ୍କବାଦୀଙ୍କ ଆକ୍ରମଣ ପାଇଁହତ୍ୟା ଆତତାୟୀ ଦୂଷିତ ପୁରା । (୧) ରଖି ଭେଦଭାବ ନର ରାକ୍ଷସନେଉଛି ନିରୀହ ଜୀବନ ବାଜିଟାଣି ସୀମାରେଖା

ଦେବେନ୍ଦ୍ର ଲାଲ ମୋର ଅନେକ ଚିନ୍ତା ଅଛି,ପୁଅକୁ ନେଇ, ସ୍ତ୍ରୀକୁ ନେଇ, ମାଆକୁ ନେଇଭାଇ, ଭାଉଜ, ଦୁଇ ଝିଆରୀଙ୍କୁ ନେଇ;ଆଉ ବାପାଙ୍କୁ ନେଇ ବି ଚିନ୍ତା ଥିଲାହେଲେ ବାପା ଆଉ ନାହାନ୍ତିଆମ ଚିନ୍ତା କରିକରି

ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପଣ୍ଡା ଗାଈମାନେ କିଛି କାମ କରନ୍ତିନିଚରିବା ଓ କ୍ଷୀର ଦେବା ଛଡ଼ା ।ସେତକ ବି ତାଙ୍କ ଆୟତ୍ତରେ ନଥାଏମାଲିକ ପଘା ଖୋଲେ ଓ ଛନ୍ଦନି ବାନ୍ଧେ । କୁକୁର ଅବଶ୍ୟ ବେଶ୍

ସ୍ଵର୍ଗତ ଡ. ରତ୍ନାକର ଚଇନିଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଛବିରାମ ସେଠୀ ଜନ୍ମିଥିଲ ତୁମେ ଗାଁ’ର ମାଟିରେକଟକର ସାଲେପୁରେପାଠ ପଢୁଥିଲ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀମେଳେନେମାଳ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ । (୧) ଗାଁ’ର ମାଟିରେ ଖେଳିବୁଲି ତୁମେପାଠରେ ଲଗାଇ ମନକିଏ ଜାଣିଥିଲା

ସୁନନ୍ଦା ମହାପାତ୍ର ବୋକୀଝିଅକୁ ଭିଡ଼ଆଦୌ ସୁହେଇଲାନି ।ଗହଳିରେ ହଜିଲା ଯେତେହଜାଇଲା ସେତେସ୍ନେହ, ସମ୍ପର୍କ, ବିଶ୍ୱାସ ।ଯଦି ବି ପାଇଲାଭରସି ପାରିଲାନି,ଧୀରେ ଧୀରେ ବିଶ୍ୱାସରେମିଶୁଥିଲା ବିଷ ! ଦେଖିଲା କିଛି ମୁଖାଭୟଙ୍କର !ରୁନ୍ଧିହେଲା, ଘାଣ୍ଟିହେଲା,ଅନେକ କାଳ

ତାରାପ୍ରସାଦ ଜେନା ପ୍ରୀତି ଏକ ଜହ୍ନରାତି ଜୋଛନାର ତାରାଫୁଲ ଅଭିସାରପ୍ରୀତି ଏକ ମଧୁଗୀତି କାମନାର ସାରା ଗେଲ ଅବସର ।ପ୍ରୀତି ଏକ ମାଦକତା ଚୋରା ପ୍ରୀତି ଫଗୁଣର ଫଗୁରଙ୍ଗପ୍ରୀତି ଏକ ଆଦିମତା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ମିଳନର