Category: କବିତା

ପୂରବୀ ଶତପଥି ଘର ବୋଲି ଜାଗାଟିଏ ମୋରଯୋଉଠି ବେଶ୍‌ ସହଜ ମୁଁ,ଆଖି ଖୋଲିବା ପରଠୁ ଯୋଉ ଜାଗାକୁଜଲ୍‌ଦି ଛାଡ଼ି ବାହାରକୁ ଚାଲି ଆସିବାକୁତରତର ମୁଁ । ପାହାନ୍ତିଆ ଚା’ ଦୋକାନରେ ପେପର୍‌ ପଢ଼ାରୁ,କାନ ସାରା

ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପଣ୍ଡା ତମେ ଶବ୍ଦମୁଁ ତୁମକୁ ଲେଖେତୁମକୁ ନେଇ ମୁଁ ହଟ୍ଟଗୋଳ କରେ । ତୁମେ କିନ୍ତୁ ନୀରବନୀରବତାଠୁ ବଳି ଅଧିକ ନୀରବ ।ତୁମେ ବସ୍ତୁତଃ ଜଡ଼ମୁଁ ମୋର ଅହଂକାର ପିନ୍ଧେଇତୁମକୁ ଜୀବନ

ଗୀତାଞ୍ଜଳି ପୃଷ୍ଟି କୋଟି ଲାବଣ୍ୟକୁ ଉପହାସ କରିତୁମ ରୂପକାନ୍ତି ହସେକହ କଳାକାହ୍ନୁ କଳାଠାକୁରହେଏମିତି କାହିଁକି ଦିଶେ ll ରଥ ପଥ ଆଜି ଶୋଭା ପାଉଅଛିତୁମ ଦିବ୍ୟ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଦେବତା ମାନବ ସର୍ବେ ଏକାକାରଭାବ ଭକ୍ତି

ଛବିରାମ ସେଠୀ ତୁହିରେ କାଳିଆ ତୁ ବଡ଼ ଛଳିଆଆସିବୁ ଭକ୍ତଙ୍କ ପାଇଁନୀଳାଚଳେ ଧାମେ ଯାତରା କରିବୁଭାଇଭଉଣୀଙ୍କୁ ନେଇ ।(୧) ରଥରେ ଚଢିବୁ ମନ ହରଷରେଜଗତ ଜନଙ୍କ ମେଳେଗହଳି ଲଗାଇ ବୁଲିବୁ ଦାଣ୍ଡରେସେବାୟତଙ୍କର ବଳେ ।(୨)

ବିଜୟଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦାଶ ଶବ୍ଦର ତରଙ୍ଗଟିଏବେଳୁ ବେଳ ବଢୁଥାଏତୁମକୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଯାଇବାରବାର ଫେରୁଥାଏ ପ୍ରତିଥର ହାର ପରେନିରାଶାଟେ ଘାରୁଥାଏସୁଖ ଦୁଃଖ ଯା’ ଯେତେପ୍ରତିକ୍ରିୟା କରୁଥାଏ ରାଗେ କେବେ କେବେ କାନ୍ଦେକେବେ ପୁଣି ଡରୁଥାଏପାପୀ(ତୁଚ୍ଛା ଭୟ ଗୋଟେ)

ଅପର୍ଣ୍ଣା ସିଂହ ତା ଗାଁରେ ସୂରୁଜ ବୁଡିଲେନିଇତି ସଞ୍ଜ ଆସେ ନଇଁ ନଇଁ,ଏପଟେ ତା ଅପେକ୍ଷାରେ ମୋ ଗାଁରକେତେ ଯେ ସଞ୍ଜ ଗଲା ପାହି,ତାର ହିସାବ ମୋ ପାଖେ ନାହିଁ। ତା ଗାଁ ମନ୍ଦିର

ଦେବବ୍ରତ ଜେନା ମେଘମନ୍ଦ୍ରା ଜମା ବୁଝେନା କବିତା । ବୁଝେନା କାହିଁକି ରୂପା ଢଳେଇ ଚନ୍ଦ୍ରିକାରେମୁଁ ଫଟା ଲାଉତୁମ୍ବାଟିଏ ଧରି ବାହାରିଯାଏଶବ୍ଦ ଭିକ୍ଷା ପାଇଁ । ବୁଝେନା ସେକାହିଁକି ମୁଁ ଦିନେଦିନେ ଗୋଟେନିଆଁଚଟା ଖରାବେଳକୁ

ମୂଳ ଲେଖା – ପ୍ରଫେସର୍ ଡ. ସନ୍ତୋଷ କୁମାର ରଥ (କୋସଳି)ଓଡ଼ିଆ ଅନୁବାଦ – ଶ୍ରୀପାଳ ପଣ୍ଡା ସବୁଠି ନଥାନ୍ତି ମଣିଷସଦାକାଳେ ।କୋଉଠି କୋଉଠି ଥାଆନ୍ତିହିଂସ୍ର ବାଘକୋଉଠି କୋଉଠିକାନ୍ଦୁରା ମଗର । ମଣିଷର କେତେ ରୂପ

ବିନୟ ମହାପାତ୍ର ରଜରେ ପ୍ରିୟାକୁ ସଜ ଦେଖିବାକୁଉଡ଼ିଯାଏ ମନ, ଆଜି ପ୍ରିୟତମା ଗାଆଁ,ମନରେ ସଂଯୋଗୀ ଗୋଟିଏ କାମନାପାଇବାକୁ ଥରେ ପ୍ରିୟାର କୁଆଁରୀ ଛୁଆଁ ।ସଜ ଫୁଲେ ଗଭା ସଜାଇ ଥିବ ସେକଳା କୁନ୍ତଳରେ ବାନ୍ଧି

ଗୀତାଞ୍ଜଳି ପୃଷ୍ଟି ସହରଟା ଆଉ ଶୋଉନି ରାତିରେସକାଳେ ଶୋଉଛି ବେଶିସୂରୁଜ କିରଣ ବାଜିଲେ ଦେହରେସରମେ ଦେଉଛି ହସି ll ରୂପା ଜହ୍ନ ଭଳି ବିଦ୍ୟୁତ ଆଲୋକରାସ୍ତା ଘାଟ ଦିଶେ ତୋଫାଦିନର ଝାଞ୍ଜିରେ ଜଳି ପୋଡ଼ିଯାଏବୃକ୍ଷ