Category: କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ ସାମାନ୍ୟ ଅସୁସ୍ଥ ଥିଲା ଦେହ । ବାପା ନିଜେ ଯାଇଥିଲେ ସରକାରୀ ଡାକ୍ତରଖାନା । ଆଶାନୁରୂପ ଭାବେ କିଛି ସାଧାରଣ ଔଷଧ ଦେଇ ସିଧା ବଡ଼ ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ରେଫର୍ କରିଦେଇଥିଲେ ଡାକ୍ତର

ଭବାନୀ ଶଙ୍କର ନାଥ ମୁଷଳ ଧାରା ବର୍ଷା ସାଙ୍ଗକୁ, ଗଗନ ଫଟା ଘଡ଼ଘଡ଼ି ମନରେ ଶିହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥାଏ । ଦଲକାଏ ଦଲକାଏ ଶୀତଳ ପବନ, ଭିଜାଭିଜା ଦେହକୁ ସ୍ପର୍ଶ ମାତ୍ରେ, ଭୟର ଏକ

ଗୀତାରାଣୀ ରଥ ଘରେ ସମସ୍ତେ ସ୍ତବ୍ଧ ! ଏଯାଏଁ ଭାବିଥିଲେ ଏ କେବଳ ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧୁତା ! ଏ ବନ୍ଧୁତାର ନିବିଡ଼ତା ଯେ ଏତେ ବିକଟାଳ ହେଇପାରେ ? ବାପା ଗର୍ଜନ ତର୍ଜନ କରିକରି

ବିଶ୍ଵେଶ୍ଵର ମାଝୀ – ମଉସା ଚା କପ୍ ଦଶଟଙ୍କା ପରା ! ଜାଣିଶୁଣି ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କା ଧରି ଚାଲି ଆସୁଛ କାହିଁକି ?”ମଉସା ଜଣକ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ଯେଉଁଦିନ ଦଶଟଙ୍କା ଥାଏ ମୁଁ ଦିଏ

ସତ୍ୟବତୀ ସ୍ଵାଇଁ ଥିଟା ନାଆଁରେ ପ୍ରତିଦିନ କିଛି ନା କିଛି ଅଭିଯୋଗ ସ୍କୁଲରୁ ଲିଖିତ ଆକାରରେ ଆସୁଛି । କାହାର ସାର୍ଟ ଚିରିଛି ତ କାହାକୁ ଦୁମ୍ ଦୁମ୍ ନଦିଛି । ପିଲାଟା ଏମିତି

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ କାମ ସରିସରି ଆସୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ଖରା ବଢ଼ିବଢ଼ି ଚାଲୁଥିଲା । ବେଶି ସମୟ ହୋଇ ନଥିଲା ମାତ୍ର ଏଗାରଟା ହେଉଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଆଜି ସୂର୍ଯ୍ୟଦେବଙ୍କ ପ୍ରକୋପ ଖୁବ ବେଶି ଥିଲା

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା ଜୀବନ ନଈର ମଝିରେ ଗୋଟାଏ ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ ଭଳି ମାଗୁଣି । ବିତାଉଛି ନିଜ ଜୀବନ । ଦିନ ଥିଲା ସେ ଖଟୁଥୁଲା, ଖାଉଥିଲା, ଚଳୁଥିଲା, ବଞ୍ଚୁଥିଲା । ସେତେବେଳେ ତା

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ ଧୀରେଧୀରେ କମୁଥିଲା ସହରର ଗହଳି । ତଥାପି ଭିଡ଼ ଥିଲା ଏଯାଏଁ ।ରାତି ପ୍ରାୟ ଦଶଟା ହେଉଥିଲା । ଫେରୁଥିଲା ସୁଦୀପ । ଦିନସାରାର ଧାଁଦୌଡ଼ ପୁଣି ଫେରିବାବେଳର ବ୍ୟସ୍ତବହୁଳ ସହରର

କୁଳମଣି ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ସତରେ କିଏ ସ୍ଵର୍ଗ ଦେଖିଛି ! କିନ୍ତୁ କୁହାଯାଏ ବାହାଘର ସ୍ଵର୍ଗରେ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରାଯାଇଥାଏ । ରାମମୋହନ ଯେତେବେଳେ ରାଧିକାଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ, ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ହିଁ ତାଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ଚକ୍ଷୁରେ ସେ