Category: କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ କାମ ସରିସରି ଆସୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ଖରା ବଢ଼ିବଢ଼ି ଚାଲୁଥିଲା । ବେଶି ସମୟ ହୋଇ ନଥିଲା ମାତ୍ର ଏଗାରଟା ହେଉଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଆଜି ସୂର୍ଯ୍ୟଦେବଙ୍କ ପ୍ରକୋପ ଖୁବ ବେଶି ଥିଲା

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା ଜୀବନ ନଈର ମଝିରେ ଗୋଟାଏ ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ ଭଳି ମାଗୁଣି । ବିତାଉଛି ନିଜ ଜୀବନ । ଦିନ ଥିଲା ସେ ଖଟୁଥୁଲା, ଖାଉଥିଲା, ଚଳୁଥିଲା, ବଞ୍ଚୁଥିଲା । ସେତେବେଳେ ତା

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ ଧୀରେଧୀରେ କମୁଥିଲା ସହରର ଗହଳି । ତଥାପି ଭିଡ଼ ଥିଲା ଏଯାଏଁ ।ରାତି ପ୍ରାୟ ଦଶଟା ହେଉଥିଲା । ଫେରୁଥିଲା ସୁଦୀପ । ଦିନସାରାର ଧାଁଦୌଡ଼ ପୁଣି ଫେରିବାବେଳର ବ୍ୟସ୍ତବହୁଳ ସହରର

କୁଳମଣି ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ସତରେ କିଏ ସ୍ଵର୍ଗ ଦେଖିଛି ! କିନ୍ତୁ କୁହାଯାଏ ବାହାଘର ସ୍ଵର୍ଗରେ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରାଯାଇଥାଏ । ରାମମୋହନ ଯେତେବେଳେ ରାଧିକାଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ, ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ହିଁ ତାଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ଚକ୍ଷୁରେ ସେ

ଶିବାଶିଷ ପାଢ଼ୀ ପଦୋନ୍ନତି ତାସହ ପୁଣି ପୁରୁଣା ଜାଗାରେ ପୋଷ୍ଟିଙ୍ଗ । ଡବଲ ଖୁସିର ଧମାକାରେ ଉତଫୁଲ୍ଲିତ ଥିଲା ବର୍ଷାର ମନ । ବର୍ଷା ମାନେ ? ଶ୍ରୀମତୀ ବର୍ଷାରାଣୀ ଦାସ, ନୂତନ ଭାବେ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ : କିରେ, ଆଜି ଫାଦର୍ସ ଡେ’ ବୋଲି ଜାଣି ବି ଏଯାଏଁ ବାପାଙ୍କୁ ଗ୍ରୀଟ୍ କରିନୁ ?ପୁଅ ସୋନୁକୁ ପଚାରିଲେ ସୁମିତ୍ରା l: ବାପା ବି ତ’ ଆଜି “ଶ୍ରଦ୍ଧା କେଆର୍

ଅରୁଣ କୁମାର ତ୍ରିପାଠୀ ସମୟ ସକାଳ ସାଢେ ତିନି । କାଳେ କିଏ ଆଗ ମେସେଜ କରିଦବ ଭାବି ବାବୁନା ସବନମକୁ ଗୁଡ଼ ମର୍ଣ୍ଣଂ ହନି ବୋଲି ମେସେଜ କଲା । ଏକଡ଼ସେକଡ଼ ଲେଉଟି

ମଧୁମିତା ମିଶ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆସିଥିଲା । ସବୁବେଳେ ସେ ଆସେ । ସବୁଦିନ ସେ ଆସେ । କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଖରେ ସମୟ ନଥାଏ । ତେଣୁ ସେ ତା ବାଟରେ ଆସେ ଓ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ “ନଇମ୍ ମୋକିମ୍ ଦି ଭାଇ ଆସିବେନି, ଆଜି ତାଙ୍କର ପର୍ବ ଜାଣିଚୁ ନା” ବୋଲି କହେ ବୁଡୁ ଗୌଡ !  “ସେ ଦି’ ଭାଇ ଯଦି ଆସିବେନି ଆଉ କି’ ଖେଳ

ଦେବବ୍ରତ ବାରିକ ଗତିଶୀଳ ଜୀବନ କେବେକେବେ ଅମାନିଆ ବାଟରେ ପାଦ ରଖ ଦିଏ । ବଞ୍ଚିବାରର ରାହା ଖୋଜୁ ଥାଏ । ସଙ୍ଘର୍ଷ ଆଉ ଅକୁହା ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ମନରେ ମାରି ପିଲାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ