Category: ସ୍ତମ୍ଭ

ଡମ୍ବରୁଧର ବେହେରା “ସିଏ ପୁରୁଷଟିଏ : ପଥର ନୁହେଁ ……” ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଶିଖାଇ ଦିଆଯାଏ… ଆରେ ଏଇ ତୁ ପରା ପୁଅ ପିଲାଟା କାନ୍ଦୁଛୁ କ ‘ଣ… ଛି..ଛି…. ପୁଅ ପିଲାମାନେ କେବେ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ନବଜାତ ଶିଶୁଟି ଯେତେବେଳେ ତା’ ଦରୋଟି ସ୍ୱରରେ “ମାଆଆ…ବାପ୍ପା ଆଆ” କହିବା ଆରମ୍ଭ କରେ, ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ଓ ଜନ୍ମଦାତାଙ୍କ ସମେତ ପରିବାର ଜନେ ଆନନ୍ଦରେ ଅଧୀର ହୋଇ ଉଠନ୍ତି । ସେମାନେ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ଏମିତିରେ ବର୍ଷକର ବାର ମାସରେ ଆମେ କୁଆଡ଼େ ତେର ପର୍ବ ପାଳନ କରିଥାଉ। ଏଥିରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଯେ ସତରେ ଆମେ କେତେ ଧର୍ମପ୍ରାଣ ! ତଥାପି ମାସଙ୍କ ଭିତରେ କାର୍ତ୍ତିକ ମାସ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ହଁ ‘ଜଗି ରଖି ‘ ! ଜଗିରଖି ହିଁ ଚଳିବା ଚାହି । ଏକଥା ଆମ ମନକୁ କେମିତି ଆସିଲା ଜାଣନ୍ତି ? “ବୁଝି ବିଚାରି କାମ କଲେ, ବିପଦ ନପଡ଼ଇ

ଡ. ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରକାଶ ମହାପାତ୍ର ତା’ ନାଆଁଟି ଖାଲି ସେଇଆ – ପ’ । ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷର ଜମାରୁ । ଏମିତି ନାଆଁ ଥାଏ ବୋଲି ଛୋଟବେଳେ ବିଶ୍ୱାସ ହେଉ ନଥିଲା । ସେ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ “ଦେଖାଇବା” ବୋଇଲେ ଏଇଆ ବୁଝି ହୁଏ ଯେ, କିଛି ଅଛି ଓ ଯାହା ପାଖରେ ଅଛି, ସିଏ ଦେଖାଉଛି । ଦେଖାଉଛି ଅର୍ଥ ଅନ୍ୟୁନ କେହିଜଣେ ଦେଖିବା ପାଇଁ ବି ରହିଛି

ଡ. ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରକାଶ ମହାପାତ୍ର ଯୁକ୍ତ ତିନିରେ ବଟାନି ଅନର୍ସ କ୍ଲାସ ସମୟରେ ଲାଗେ, ବିରାଟ ସେ କଲେଜର ପୁରୁଣା ଝରକା ସେପାଖରୁ ବହଳିଆ ବରଗଛ ଯେମିତି ଡାକୁଛି । ତାରି ବଡ଼ବଡ଼ ଡାଳ,

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ନା, ନା ଜମା କହନୁନି “ଇଏ ଅଇଲା ଆମକୁ ଅଙ୍କ ପଢାଇବାକୁ !” ବୋଲି । କାରଣ ଆଉ ଆଉ ଅନେକଙ୍କ ପରି ଆମକୁ ବି ଆମ ପଢାରମ୍ଭ ବେଳେ ଐକିକ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ସବୁ ପତ୍ରରେ କିଛି ନା କିଛି ଔଷଧୀୟ ଗୁଣ ରହିଥାଏ ବୋଲି ପିଲାଦିନେ ପଢିଥିବା ପାଠ ବହିରେ ଠାଏ ଲେଖା ହୋଇଥିଲା । ପରେ ଆମ ଖାଇବାରେ ଧନିଆ, ପୋଦିନା, ଭ୍ରୁସଙ୍ଗ

ସତ୍ୟନାରାୟଣ ଗନ୍ତାୟତ ‘କମ୍ କିଣ’ କଥାଟି ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଆମ ମନ ଆଇନାରେ ନାଚି ଯାଉଛି ରେଳ ଯାତ୍ରାବେଳେ ରେଳ ଷ୍ଟେସନରେ ପ୍ରାୟତଃ ପରିଦୃଷ୍ଟ “କମ୍ ଜିନିଷ : ଯାତ୍ରା ସହଜ” ଶୀର୍ଷକ ଫଳକଟି